İncir ağacı, insanlık tarihinden daha eski bir tarihe tanıklık etmiş bir ağaç...
Mitolojide incir ağacı,"bütün bitkilerin kökü ve kuvvetli bir hayat verici" olarak biliniyor.Farsça ancir sözcüğünden evrilmiş. Delik, oyuk anlamına da gelir.
Atalarımız, eskiden hemen her evin bahçesine bir incir ağacı dikerlermiş. Ancak incir ağacının , evin uzağında olmasına özen gösterilirmiş. Çünkü incir ağacının kökleriçok güçlü ve yayılmacı bir karaktere sahip olduğu için ,ağacın tehlike oluşturacağı düşünülürmüş. "Ocağına incir ağacı dikmek" sözü buradan gelir.
Dede evimizin tam önünde; kocaman ıhlamur ağacının gölgesinde kalan bir incir ağacı vardı, eskiden. Benim için nasıl kutsaldı, anlatamam. Çünkü mevsimi gelmeden ona dokunmak yasaktı. Mevsimi geldiğinde ise bütün incirler, ağaçta son incir kalıncaya kadar toplanı; bir sepete konurdu.
"Vay be!Aylarca kara, fırtınaya, güneşin kavurucu sıcağına dayan;olgunlaş.Sonra gel bir sepetin içine hapsetsinler seni" diye cümlelerle başlayan bir sürü hikayem vardı.İncire; onun zamanla olgunlaşıp uğradığı değişim, sonra da bir kaba sığdırılmasına yazılmış olan...
İncir ağaçları da biz insanoğlu gibi mucizedir. Medeniyetlerin yıkıntılarını saklamış,iklim koşullarına adapte olunmasına yardımcı olmuştur. Hala görev başında hepsi. Hindistan'ın kuzeyinde incir ağaçlarının, nehir kenarlarında büyüyen kökleri köprü yapımında kullanılarak muson yağmurları sırasında insanları korur. Etiyopya'da ise ekilmiş olan araziye, kuraklık zamanında gölge yaparak çiftçilere yardımcı olur.
Bu incir merakı ne bendeki, diye soracak olursanız; İncir, zamana ve akışa direnilmediğinde olması gereken her şeyin olması gerektiği anda gerçekleşeceğini anımsatır bana hep. Zamanla akmayı ,var olmayı, genişlemeyi ve alan açmayı...Bunun için olanı olduğu gibi alıp kabul etmek kapıyı açar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder